رخ رخ

لغت نامه دهخدا

رخ رخ. [ رَ رَ ] ( ص مرکب ) رخنه رخنه. ( یادداشت مؤلف ). چاک چاک. ظاهراً مبدل و مخفف لخت لخت است :
ای کرده دلم غم تو رخ رخ
تا چند کنم ز عشق پازخ.عماد شهریاری.تو شاد بادی و آزاد بادی از غم دهر
عدوت مانده ز بار عنا و غم رخ رخ.سوزنی.
رخ رخ. [ رِ رِ ] ( اِ صوت ) رِخ. آواز دندان. ( فرهنگ نظام ). ژغ ژغ. و رجوع به رِخ شود.، رخرخ. [ رَ رَ ] ( ع ص )رَخْراخ. گِل تنک. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به رخراخ شود.

فرهنگ فارسی

رخ آواز دندان ژغ ژغ
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال حافظ فال حافظ فال تاروت فال تاروت فال اعداد فال اعداد فال عشقی فال عشقی