دکک

لغت نامه دهخدا

دکک. [ دَ ک َ ] ( ع مص ) بی کوهان بودن شتر. ( منتهی الارب ).
دکک. [ دِ ک َ ] ( ع اِ ) ج ِ دَکّة. ( ناظم الاطباء ). رجوع به دکة شود.
دکک. [ دُ ک ُ ] ( ع ص ، اِ ) شتران شکسته سنام. ( از ذیل اقرب الموارد از تاج ).