دوکاره

لغت نامه دهخدا

دوکاره. [ دُ رَ / رِ ] ( ص نسبی ) که دو عمل را شاید. که به دو کار آید. که به دو کار خورد. که دو مصرف دارد. که برای دو امر بکار رود؛ مرد یا میز دوکاره ، مرد قلم و شمشیر. میز کار و غذاخوری. ( از یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

که دو عمل را شاید . که به دو کار آید .

دانشنامه آزاد فارسی

دوکاره (amphoteric)
توصیف ترکیبی که می تواند به دو صورت اسیدی و بازی واکنش دهد. این صنعت در گذشته کاربرد بیشتری داشت. هیدروکسید آلومینیومAl(OH)۳ نمونه ای از دوکاره است که به منزلۀ باز با اسیدها واکنش می دهد و نمک های آلومینیوم را تولید می کند و به صورتH۳AlO۳ با مواد قلیایی واکنش کرده و آلومینات تولید می کند. اکسیدهای فلزات نوعاً بازی و اکسیدهای غیرفلزات معمولاً اسیدی اند. صفتِ دوکاره عموماً به عناصری از نوع شبه فلزات اطلاق می شود. همچنین، ترکیباتی مانند آمینواسیدها که در ساختمانشان گروه های بازی و اسیدی دارند، در زمرۀ دوکاره ها به شمار می آیند. مایعاتی مانند آب که توانایی دهش و گیرش پروتون دارند نیز معمولاً با این صفت توصیف می شوند.