معنی دو پیکان

دو پیکان

لغت نامه دهخدا

دوپیکان. [ دُ پ َ / پ ِ ] ( ص مرکب ، اِ مرکب ) ( مرکب از «دو» + «پیکان »که آهن نوک تیز سر تیر است ) تیری که دارای دوپیکان است. که دو پیکان دارد. ( یادداشت مؤلف ) :
به تیر دوپیکان ز سر برگرفت
کنیزک بدو ماند اندر شگفت.فردوسی.چو گوش آهخته دارد دیده گوید
مگر تیری دوپیکان می نماید.حافظ اوبهی.