لغت نامه دهخدا دهن تنگ. [ دَ هََ ت َ ] ( ص مرکب ) تنگ دهن. که دهانی تنگ دارد اعم از انسان یا کوزه و شیشه و جز آن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به ماده تنگ دهان شود.
