دنیایی. [ دُن ْ ] ( ص نسبی ) دنیاوی. دنیوی. || ( اِ ) مال. مکنت. ثروت. ( یادداشت مؤلف ) : از دنیایی آنچه بود ترک کردم الا اندک ضروری. ( سفرنامه ناصرخسرو چ دبیرسیاقی حاشیه ص 2 ). و مرا از دنیایی چیزی نیست که تاوان بدهم. ( قصص الانبیاء ص 142 ). احتیاج به دنیایی خواهد بود چون لشکر و اخراجات داری. ( مزارات کرمان ص 122 ). رجوع به دنیا و دنیاوی شود.
