دل برده

لغت نامه دهخدا

دل برده. [ دِ ب ُ دَ / دِ ]( ن مف مرکب ) بیدل. دل از دست داده. دل برده شده. که کسی دل از وی برده باشد. عاشق. دلباخته :
کرم زین بیش کن با مرده خویش
مکن بیداد بر دل برده خویش.نظامی.پیش تو استون مسجد مرده ایست
پیش احمد عاشقی دل برده ایست.مولوی.