لغت نامه دهخدا
- دست از دامن کسی یا چیزی افکندن ؛ کنایه از جدا کردن. ( آنندراج ).
- دست فغان از دامن لب افکندن ؛ خاموش شدن :
طاقتم بنگر کزآن تیغی که بر سر خورده ام
دردم از دامان لب دست فغان افکنده ام.سنائی ( از آنندراج ).
دست افکندن
- دست از دامن کسی یا چیزی افکندن ؛ کنایه از جدا کردن. ( آنندراج ).
- دست فغان از دامن لب افکندن ؛ خاموش شدن :
طاقتم بنگر کزآن تیغی که بر سر خورده ام
دردم از دامان لب دست فغان افکنده ام.سنائی ( از آنندراج ).
