دانشنامه اسلامی
«درویش عبدالمجید طالقانی قزوینی» در سال 1150 هجری قمری در دهکده مهران از توابع طالقان قزوین به دنیا آمد. در جوانی به قزوین آمد و پس از فراگرفتن اصول اولیه خوشنویسی در این شهر، به اصفهان رفت.
وی در لباس فقر و درویشی به اصفهان آمد و در اثر عشق و علاقه به کسب فضایل پرداخت و در خط شکسته به مقامی رسید که بر همه استادان این فن مقدم گردید.
درویش برجسته ترین استاد خط شکسته است و با آنکه در سن 35 سالگی به دیار باقی شتاقت، اما این هنر را به حد اعلا رساند، چنانکه ˈمیرعمادˈ نستعلیق را به حد کمال رساند و تاکنون نظیر آنها در این رشته های هنری وجود نداشته است.
وی این هنر را از دوران جوانی در اصفهان آموخت و به مرور استعداد شگرف خود را در کامل کردن این خط شکسته نشان داد و بتدریج خط وی به جایی رسید که در ملاحت و زیبایی در نوع خود بی نظیر بود.
درویش عبدالمجید در اوایل کار از روی خط ˈمیرزا حسن کرمانیشفیعا
وی از ارکان چهارگانه خوشنویسان عالم و جزء بزرگان خط است و قطعات وی اکنون زیور دهنده بزرگ ترین کتابخانه های دنیاست.
از این هنرمند، آثار فراوانی شامل کتاب، قطعه و مرقع به جای مانده که گرانبهاترین آثار وی جز قطعات و مرقعات متعدد نسخه کلیات سعدی است که در موزه کاخ گلستان تهران نگهداری می شود.
