خیط ابیض

لغت نامه دهخدا

خیط ابیض. [ خ َ طِ اَب ْ ی َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه از صبح صادق. ( منتهی الارب ). || کنایه از سفیدی روز. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

کنایه از صبح صادق یا کنایه از سفیدی روز .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] خَیْط ابْیَض همان صبح صادق می باشد. این عنوان در باب صوم به کار رفته است.
خیط ابیض، یعنی ریسمان سفید، در مقابل خیط اسود. در قرآن کریم اوّلی کنایه از روشنایی فجر صادق و دومی از تاریکی شب است و فجر صادق و تاریکی شب به دو ریسمان سفید و سیاه به هم پیوسته و ممتد تشبیه شده ‏اند.
احکام خیط ابیض
زمان امساک از خوردن و آشامیدن جهت روزه، تبیّن و آشکار شدن خیط ابیض از خیط اسود می‏باشد که همان طلوع فجر صادق و وقت نماز صبح است.