خیر اعلی

لغت نامه دهخدا

خیر اعلی. [ خ َ رِ اَ لا ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خیرتام. خیرکل. ( یادداشت مؤلف ).

فرهنگ فارسی

خیر تام خیر کل

دانشنامه عمومی

خیر اعلی ( انگلیسی: Sanatana dharma ) ، اصطلاحی لاتین که معادل آموزه خیر در فلسفه یونان باستان است. و نخستین بار توسط سیسرون فیلسوف و سیاستمدار رومی به کار برده شده است. و عموماً و فی نفسه به عنوان هدف تلقی می شود.
توماس آکوئینی پس از بررسی خیر به طور کلی، به خیر به مثابهٔ صفت خداوند می پردازد. خداوند خیر اعلی ( Summum bonum ) و بالذات ( Bonus per suam essentiam ) است.
ایمانوئل کانت ایمان را، ایمان اخلاقی تلقی می کند. که نتیجه منطقی قانون اخلاقی است و برای همگان نیز قابل حصول است. به عقیده کانت امید غایی، امید به تحصیل خیراعلی ( Summum bonum ) است که مستلزم قانون اخلاقی است.
سه اصل موضوعه عقل محض عملی، آنچنان که در نقد عقل عملی ( reason critique of practical ) آمده، یعنی امید به وجود خداوند، امید به جاودانگی ( immortality ) و امید به حصول آزادی کامل، جملگی فرع بر این امید اعلی و مآلا فرع به قانون اخلاقی اند.