لغت نامه دهخدا خوش گفتار. [ خوَش ْ / خُش ْ گ ُ ] ( ص مرکب )شیرین زبان. خوش سخن. خوب گفتار. خوش زبان : زن ارچه زیرک و هشیار باشدزبون مرد خوش گفتار باشد.( ویس و رامین ).
