لغت نامه دهخدا خوش هوا. [ خوَش ْ / خُش ْ هََ ] ( اِ مرکب ) هوای نیک. هوای لطیف. ( ناظم الاطباء ). || ( ص مرکب ) صاحب هوای خوب. مفرح. مسرت انگیز. ( یادداشت مؤلف ).
دانشنامه عمومی خوش هوا روستایی در دهستان تبادکان بخش مرکزی شهرستان مشهد استان خراسان رضوی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۷۲۰ نفر ( ۲۰۹خانوار ) بوده است.
