لغت نامه دهخدا خوش عادت. [ خوَش ْ / خُش ْ دَ ] ( ص مرکب ) آنکه عادت نکو دارد. خوش رفتار. خوب رفتار : نیکودل و نکونیت است و نکوسخن خوش عادت است و طبعخوش او را و خوش زبان.فرخی.
