لغت نامه دهخدا خوش خنده. [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ دَ / دِ ] ( ص مرکب ) نیک خنده. شکرخنده. نیکوخنده. آنکه خوب خندد : یاد از آن حجره حکیم شریف و آن حریفان گرم خوش خنده.سوزنی.
