تیره ٔ کامل

به پرواز بر شد سوی تیره ابر ز پرش خروش آمدی چون هژبر

وزان نامه کز قیصر آمد بدوی همی آب تیره درآمد به جوی

پس آنگه بزد خویش را بر سپاه که از گرد او تیره شد هور و ماه

گویند تیره شد زدم دود مشربم زآن گونه کافتاب ز گستاخی سحاب

جهان پاک چون تیره دوزخ نمود در او تیغ چون آتش و شب چو دود

کمند یلی در زمان داد خم نزد اندر آن تیره شب هیچ دم

به ناگاه ز هامون یکی تیره گرد برآمد که آن پهنه را تیره کرد