لغت نامه دهخدا خوش خند. [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ ] ( ص مرکب ) خوب خنده.نیکوخنده. شکرخند. کنایه از لب زیباست : خوش باش بدان دو لب و خوش خند که کردی بازار شکر زان لب خوشخندشکسته.سوزنی.
