خمارلو
دانشنامه عمومی
جمعیت این شهر در سال ۱۳۹۵ خورشیدی بالغ بر ۲٬۶۰۲ نفر بوده و ۵۸ اُمین شهر استان محسوب می شود.
نخستین اشاره به خمارلو در نوشته ها توصیفی است که رابرت میگنان ارائه کرده است، «. . شهر خمارلو، در دامنه کوه های شیبدار قرار گرفته است. منازل ساکنین در شیب کنده شده اند به نحوی که خانه ها فقط یک دیوار گلی دارند که در آن دریچه ای ۳–۴ فوت مربعی نقش پنجره را دارد و چند تکه تخته پاره شکسته بجای در نصب شده است… ساکنین فقیرترین مردمی بودند که تاکنون دیده ام. مردان و زنان لباسهای کهنه ای به تن کرده بودند و کودکان تا هفت ساله لخت بودند. آنها تعداد کمی گوسفند و بز، و ذخیره ی کافی انگور داشتند که به خوبی تا زمستان نگاه داشته بودند…»
در اواخر دهه ۱۳۲۰، بر اساس جلد چهارم فرهنگ جغرافیایی ایران، خمارلو ۳۹۶ تن سکنه داشت. در آستانه انقلاب سفید، که نقشی عمده در فروپاشی نهایی ساختار ایلی ایران داشت، تیره ای از ایل محمد خانلو، شامل ۶۰ خانوار، از روستای خمارلو به عنوان قشلاق استفاده می کردند. اهمیت ده صرفاً به خاطر استقرار مرزبانی و نمایندهٔ آمار در آنجا بود.
خمارلو، در سال ۱۳۷۷، با تصویب هیئت وزیران به شهر تبدیل شد.
از آثار قدیمی و مهم شهرستان خداآفرین پل های قدیمی و تاریخی خداآفرین هستند که در نزدیکی شهرخمارلو قرار دارند.
دانشنامه آزاد فارسی
شهری در استان آذربایجان شرقی، شهرستان کلیبر، و مرکز اداری بخش خداآفرین. با ارتفاعی حدود ۴۵۰ متر، در منطقه ای کوهستانی در ۱۲۵کیلومتری شمال شرقی تبریز و ۲۹کیلومتری شمال کلیبر و ۸ کیلومتری جنوب راه مرزی جلفا به پارس آباد، قرار دارد. اقلیم این شهر معتدل مایل به گرم و خشکو جمعیت آن ۱,۳۷۳ نفر است (۱۳۸۵).
