لغت نامه دهخدا خشک جانی. [ خ ُ ] ( حامص مرکب ) حالت خشک جان بودن. حالت عاشق نبودن. بدون عاشقی : اگرم جفا نماید ز برای خشک جانی بوفای او که جانم هم از آن بدر نیاید.خاقانی.
