لغت نامه دهخدا
خروة. [ خ ُرْ وَ ] ( ع اِ ) سوراخ. ( ازمنتهی الارب ). منه : خروةالفأس ؛ سوراخ تبر. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج ، خُروات.
خروت
خروة. [ خ ُرْ وَ ] ( ع اِ ) سوراخ. ( ازمنتهی الارب ). منه : خروةالفأس ؛ سوراخ تبر. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج ، خُروات.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
نژاد خروت های لهستان و هلند به خروت های ایران برمیگردد. در سالیان دور دو برادر به نامهای اُبو خان و میرداد به منظور تجارت با شتر عازم هلند و از آنجا به لهستان می روند، از نسل آنها اطلاعات چندانی در دسترس نیست.
