لغت نامه دهخدا خرگردن. [ خ َ گ َ دَ ] ( ص مرکب ) گردن کلفت. صاحب گردنی سخت و سطبر. ستبرگردن. زفت گردن. با گردنی سخت سطبر. با گردنی سخت قطور نه بوجه. ( یادداشت بخط مؤلف ). اَرْقَب. رَقَبانی.
