لغت نامه دهخدا ( خبثة ) خبثة. [ خ ِ ث َ ] ( ع اِمص ) بنده گرفتگی از قومی که برده کردن آنها حلال نیست. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || ناپاکی. ناراستی. ( از ناظم الاطباء ).خبثة. [خ َ ب َ ث َ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خبیث. ( از ناظم الاطباء ).
