لغت نامه دهخدا ( حلالة ) حلالة. [ ح ُ ل َ ] ( ع مص ) نکاح کردن مطلقه ثلاثه را تا برای زوج اول حلال شود. ( آنندراج ، از منتخب و عالمگیری و المختار ) : هرکه مر او را طلاق داد بجویدش دوست ندارد مگر ز شوی حلاله.ناصرخسرو.
