لغت نامه دهخدا حسن سلوک. [ ح ُ ن ِ س ُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خوش رفتاری : در روزگار حسن سلوک تو اهل نظم صائب شدند از ته دل مهربان هم.صائب.
