لغت نامه دهخدا حسن ادب. [ ح ُ ن ِ اَ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خوش رفتاری کردن : منظور خردمند من آن ماه که او رابا حسن ادب شیوه صاحب نظری بود.حافظ.
