استقطار

لغت نامه دهخدا

استقطار. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) چکیدن خواستن. ( تاج المصادر بیهقی ). باریدن خواستن. ( منتهی الارب ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال چوب فال چوب فال ارمنی فال ارمنی فال فرشتگان فال فرشتگان