لغت نامه دهخدا
حجون. [ ح َ ] ( ع ص ) کاهل. ( منتهی الارب ).
حجون. [ ح َ ] ( اِخ ) نام کوهی است ببالای مکه و در آن مقبره است. ( معجم البلدان ) ( منتهی الارب ). گورستانی است به مکه. ( مهذب الاسماء ). || موضعی است دیگر در یک فرسنگ و ثلثی از مکه که سقیفه آل زیار در آن است و اصمعی گفت کوه مشرف است که جنب مسجدالبیعه قرار دارد. ( معجم البلدان ). رجوع به امتاع الاسماع ص 26، 160، 338، 375، 377، 380، 381، و الموشح ص 50، 356 و حدائق السحر، چ عباس اقبال ، ص 72 و 173، و عقدالفرید ج 1 ص 335 و ج 5 ص 340، 393،و ج 7 ص 12 و حبیب السیر چ خیام ج 1 ص 317 و 387 و 388 و423 و ج 2 ص 240 و حاشیه شدالازار قزوینی ص 432 شود.
