جته

لغت نامه دهخدا

جته. [ ج َت ْ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) حرامی. دزد. ( از فرهنگ شعوری ) :
همه خیل جغتای خوانش طفیل
بر آهنگ جته برآراست خیل.هاتف ( از شعوری ).
جته. [ ] ( اِخ ) نام محلی است. رجوع به فهرست حبیب السیر چ خیام ج 3 شود.