لغت نامه دهخدا جان گویا. [ ن ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) عقل. ( یادداشت مؤلف ) : هزاران بنده چون من جان گویابفکرت داده خشنودیش جویا.( ویس و رامین ).
