تنگ بسته

لغت نامه دهخدا

تنگ بسته. [ ت َ ب َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) چاروایی که آنرا زین نهاده و تنگ آنرا بسته باشند و در این حالت آماده سواری یا بار بردن است :
تا اسب تنگ بسته نگیرم ز مدح میر
نگشایم از خرک جرس هجو تنگ تنگ.سوزنی.ماده خری تنگ بسته را بنهادم
چنبر بگسست و از نوار فروماند.سوزنی.