تند گشتن

لغت نامه دهخدا

تند گشتن. [ ت ُ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) بخشم آمدن. غضب کردن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
ز کین تند گشت و برآمد ز جای
ببالای جنگی درآورد پای.فردوسی ( از لغت فرس اسدی ).حقیقت ندانم چه گویی همی
در این تند گشتن چه جویی همی.شمسی ( یوسف و زلیخا ).