تتا

لغت نامه دهخدا

تتا. [ ت َ ] ( اِخ ) شهرکی است بمصر از جانب فرودین آن و آن را «کورة تمﱡی » و «تتا» گویند. ( از معجم البلدان ج 2 ص 366 ).

فرهنگ فارسی

شهرکی است به مصر از جانب فرودین آن و آن را کوره تمی تتا گویند .

دانشنامه عمومی

تتا ( بزرگ: Θ، کوچک: θ یا ϑ؛ ( به یونانی: Θήτα ) ) هشتمین حرف الفبای یونانی است، و در سیستم شمارش یونانی مقدار ۹ را دارد. در یونانی کلاسیک آوا t̪ʰ دارد، در اکنون با آوا θ تلفظ می شود. حرف فیتا ( Ѳ, ѳ ) در خط سیریلیک هم ردیف تتا است.
در انگلیسی به th و در فارسی نام آن تتا تلفظ می شود.
مقدار کوچک آن برای مقادیر زیر به کار می رود:
• مقدار درجه در جغرافی.
• یک تابع مخصوص جهت اعداد مختلط.
• در فیزیک، نماد دما و همچنین زاویه تتا، به معنی زاویه بین جسم با تصویر آن در آیینه است.