لغت نامه دهخدا بینی دره. [ دَ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) منخر و سوراخ بینی. ( ناظم الاطباء ). نای بینی و پرده بینی و منخر. ( آنندراج ): القبع؛ بانگ بینی دره اسب. ( یادداشت مؤلف ).
