بی مهار

لغت نامه دهخدا

بی مهار. [ م َ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + مهار ) بدون افسار. که افسار ندارد. || کنایه از بی قید و بند. بی بند و بار. سرخود :
چندین در معصیت مدو بچپ وراست
چون شتر بی مهار و اسب بی افسار.ناصرخسرو.طلقت الابل طلاقاً؛ بی مهار شدن شتران. ( از منتهی الارب ). رجوع به مهار شود.