بی مصرف. [ م َ رَ ] ( ص مرکب ) ( از: بی + مصرف ) که محل صرف ندارد. که جای بکار رفتن ندارد. || بیفایده و هیچکاره. ( ناظم الاطباء ): آدمی بی مصرف ؛ هیچکاره. کاغذی بی مصرف ؛ بکار نیامدنی. ( یادداشت مؤلف ).
فرهنگ فارسی
که محل صرف ندارد . که جای بکار رفتن ندارد . یا بیفایده و هیچکاره . آدمی بیمصرف هیچکاره کاغذی بیمصرف بکار نیامدنی .
