بی سران

لغت نامه دهخدا

بی سران. [ س َ ] ( اِ مرکب ) جانوران دوکفه ای. ( از فرهنگ فارسی معین ). رجوع به بی سر شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) دو کفهییها.

دانشنامه آزاد فارسی

بی سَران (acephali)
(برگرفته از واژۀ یونانی akephalos به معنی «بی سر») از تشکل های مذهبی که بر اسقف ها و دیگر سران نخستینِ کلیسای کاتولیک شوریدند. این نام، به ویژه به یعقوبیان افراطی مصر اطلاق می شود که در ۴۸۲م مرجعیت پطرس الکن، بَطریقِ اسکندریه، را رد کردند.