لغت نامه دهخدا بی سر و سامانی. [ س َ رُ ] ( حامص مرکب ) حالت و کیفیت بی سر و سامان. بیخانمانی. آوارگی. پریشانی : سر وسامانی از این بی سر و سامانی نیست.سعدی.
