معنی بوتا | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

بوتا. ( اِ ) شتر جوان و شتربچه. ( از اشتینگاس ) ( ناظم الاطباء ). و رجوع به بوته شود.
بوتا. ( اِخ ) از علمائی است که اکتشافاتی در نینوا کرده و ثابت کرده که خط سوم کتیبه های هخامنشی ، همان خط آسور و بابلی است. و دیگر شکی نماند که شاهان هخامنشی بعد از زبان پارسی قدیم و عیلامی ، زبان و خط آسور و بابلی را که زبان و خط نخستین مردم متمدن آسیای پیشین بوده ، استعمال کرده اند. ( از ایران باستان ج 1 ص 47 ). رجوع به دایرة المعارف فارسی شود.

فرهنگ فارسی

از علمائیست که اکتشافاتی در نینوا کرده و ثابت کرده که خط سوم کتیبه های هخامنشی همان خط آسور و بابلی است و دیگر شکی نماند که شاهان هخامنشی بعد از زبان پارسی قدیم و عیلامی زبان و خط آسور و بابلی را که زبان و خط نخستین مردم تمدن آسیای پیشین بود استعمال کرده اند .