بن دامان

لغت نامه دهخدا

بن دامان. [ ب ُ ن ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) پایان دامان. ( آنندراج ) :
ای سنایی جهد کن تا بهر سلطان ضمیر
از گریبان تاج سازی وز بن دامان سریر.سنایی.|| کنایه از زمین. ( آنندراج ).