لغت نامه دهخدا
بلالی. [ ب َ ] ( اِخ ) ابوطاهر محمدبن علی بن بلال ، از اصحاب امام یازدهم و از منکران وکالت ابوجعفر عمری که خودرا بجای ابوجعفر وکیل امام غایب میخوانده است ، و پیروان او را بلالیه میخواندند. ( از حاشیه عباس اقبال بر خاندان نوبختی ص 235 ). و رجوع به کتاب الغیبه طوسی ص 260 و احتجاج ص 245 و ریحانة الادب ج 1 ص 174 شود.
