لغت نامه دهخدا باهمت.[ هَِ م ْ م َ ] ( ص مرکب ) که همت دارد. دارای همت بلند. جوانمرد. باسخاوت. ( ناظم الاطباء ) : مرد باهمت را فقر عذابی است الیم. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 389 ). رجوع به همت شود.
