بام شکسته

لغت نامه دهخدا

بام شکسته. [ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ص مرکب ) که بام درهم فروریخته دارد. که بام نادرست و خراب دارد. بام فروریخته. شکسته بام. خراب. ویران :
یارب کی بینم آسیای فلک را
آب زده ، سنگ سوده ، بام شکسته.خاقانی.|| ( بااضافه ) بام ویران و درهم فروریخته.