لغت نامه دهخدا باطل ستیز. [ طِ س ِ ] ( نف مرکب ) بر باطل ستیزنده. که نه بر حق ستیزد. آنکه جنگ به ناحق کند. ( آنندراج ) : ز حق دشمنی چند باطل ستیزببین چون کند حق ز باطل گریز.نظامی ( از آنندراج ).
