لغت نامه دهخدا
اخا. [ اِ ] ( ع صوت ) کلمه ای است که بدان میش را خوانند.
اخا. [ اُ ] ( اِخ ) نام یکی از دختران اردشیر دوم شاهنشاه هخامنشی. ( ایران باستان پیرنیا ص 1158 ، 1165 ، 1186 ).
اخا. [ ] ( اِخ ) نام کتابی از یهود. ( ابن الندیم چ مصر ص 34س 15 ). ایخاه. ( ملااحمد نراقی ). بعضی آنرا نیاحات ارمیا یا مراثی یرمیا ( نام کتابی از تورات ) شمرده اند.
اخا. [ اُخ ْ خا / اُ ] ( اِخ ) ( کلمه ای است نبطیه ) ناحیه ای از نواحی بصره واقع درمشرق دجله دارای نهرها و قریه ها. ( معجم البلدان ).
