معنی ابوالجارود

لغت نامه دهخدا

ابوالجارود. [ اَ بُل ْ ] ( اِخ ) کنیت زیادبن ابی زیاد خراسانی. امام طائفه ٔجارودیه ، از غُلات زیدیه که متجاهر به سب شیخین بوده است و لقب او سُرحوب است. ابن الندیم او را مکنی به ابوالنجم و نامش را زیادبن المنذر العبدی میگوید. و معاصر بوده است با جعفربن محمدبن علی علیه السلام. و درجای دیگر گوید او تفسیری از قرآن از امام محمد باقرعلیه السلام روایت کرده است. و خوارزمی در مفاتیح العلوم نام او را زیادبن ابی زیاد یا ابی زیاده آورده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اَبوالْجارود، از رجال سیاسی و مذهبی نیمه اول سده ۲ق/ ۸م، که از او به عنوان یکی از اصحاب امامان باقر و صادق (علیه السلام) و نیز بنیان گذار فرقه جارودیه نام برده شده است.
از میان انبوه منابعی که از او نام برده اند، تنها اندکی می تواند برای ارائه گزارشی از شخصیت و زندگی او مفید افتد و خلط میان او و دیگران نیز بر ناشناخته تر ماندن شخصیت او افزوده است. در بیش تر منابع نام او به صورت زیاد بن منذر آمده است. زیاد بن ابی زیاد، گونه دیگری که برای نام او آورده اند، احتمالاً بر اثر خلط با نام یزید بن ابی زیاد، از محدثان مشهور که در قیام زید شرکت گسترده داشت، پدید آمده است. در منابع بدو، کنیه دوم «ابوالنجم» و نسبتهای «عبدی» و «ثقفی» نیز داده شده که تنها نسبت اخیر در مآخذ کهن رجالی تکرار شده است گاه نیز او را منسوب به قبیله «هَمْدان» و به ویژه از تیره «خارِف» بر شمرده اند.
[ویکی شیعه] زیاد بن منذر معروف به ابوالجارود، بنیان گذار فرقه جارودیه که به سبب اندیشه های خاص و عدم پای بندی به تقیه از سوی امام باقر(ع) طرد شد.
در بیشتر منابع نام او به صورت زیاد بن منذر آمده است. زیاد بن ابی زیاد، گونه دیگری که برای نام او آورده اند، احتمالاً بر اثر خلط با نام یزید بن ابی زیاد، از محدثان مشهور که در قیام زید شرکت گسترده داشت، پدید آمده است.
در منابع به او، کنیه دوم «ابوالنجم» و نسبتهای «عبدی» و «ثقفی» نیز داده شده که تنها نسبت اخیر در منابع کهن رجالی تکرار شده است.