بادخوان. [ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) کنایه از مردم هرزه گوی و خوش آمدگوی باشد. ( برهان ) ( غیاث ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). کنایه از مردم هرزه گوی و خوش آمدگوی و متملق. ( انجمن آرا ). بادفروش. بادپران. بادخان. بادپر. || معرف را نیز گویند.( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). معرف که بادفروش نیز گویند. رجوع به بادپران ، بادفروش ، بادخان و بادپر شود. || جای گذار باد در فراز و نشیب ، اعنی بادگیر. ( صحاح الفرس ). خانه ای را گویند که بادگیر داشته باشد که باد در آن درآید. ( آنندراج ). رجوع به بادپروا، بادخن ، بادخان و بادگیر شود : برگذار حمله او بوقبیس توده خاکی شمر در بادخوان.اثیر اخسیکتی ( از آنندراج : بادپروا ).
