باد بهاری

لغت نامه دهخدا

باد بهاری. [ دِ ب َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) بادی که بموسم بهار وزد :
باد بهاری بآبگیر برآمد
چون رخ من گشت آبگیر پر از چین.عماره مروزی.گرمای حزیران را، مر سردی دی را
مر باد بهاری را، مر باد خزان را.ناصرخسرو.

گزارش محتوای نامناسب