لغت نامه دهخدا
الج. [ اَ ] ( ص ، اِ ) مردم صاحب غرور و متکبر را گویند. ( برهان ) ( هفت قلزم ). || ( اِ ) خرامیدن بناز و تنعم را نیز گفته اند. ( برهان ).
الج. [ اَ ] ( اِ ) لبلاب. ( فهرست مخزن الادویه ). زُعرور. ( منتهی الارب ) ( تفلیسی ) ( اوبهی ).
الج. [ اَ ل َج ج ] ( ع ن تف ) ستیهنده تر.
- امثال :
الج من الحمی .
الج من الخنفسا.
الج من الذباب .
الج من الکلب . رجوع شود به مجمع الامثال میدانی.
