افطح

لغت نامه دهخدا

افطح. [ اَ طَ ] ( ع اِ ) گاو بدانجهت که نوک بینی پهن دارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آفتاب پرست. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). حرباء. ( یادداشت مؤلف ). || ( ص ) مرد پهن بینی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || مرد پهن سر.( آنندراج ). پهن سر. ( المصادر زوزنی ) ( دستور ). پهن سرو پای. ( از مهذب الاسماء نسخه خطی ). || کج بند دست. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
افطح. [ اَ طَ ] ( اِخ ) عبداﷲبن امام جعفرصادق ( ع ) ملقب به افطح الرجلین. و فرقه افطحیه یا فطحیه پس از امام صادق ( ع ) او را به امامت برگزیدند. ( از خاندان نوبختی ص 52 و 260 ).
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال تاروت فال تاروت فال نخود فال نخود فال عشقی فال عشقی فال تک نیت فال تک نیت