دانشنامه اسلامی
مقصود از راهنما و استاد اخلاق صورت مادی و کالبد طبیعی که در معرض فنا و دستخوش تغییر و تبدل است نمی باشد بلکه مراد مجسمه معانی و اوصاف حقیقی است. در حقیقت استاد و مربی ادامه وجودی سیره حسنه سفرای الهی است که برای ارتقای جان ها و عقول آدمیان به معارج قدس و ربوبی پا پیش نهاده است. راهنما مظهر اسم (محیی) خداوند است؛ محیی که جان های آماده را به آب حیات معرفت و نور تربیت زنده می سازد. راهبر وارسته اخلاق کسی است که در زبان وسایط فیض الهی ارجمند و بزرگوار نامیده می شود. قال ابوعبدالله (علیه السّلام): «من تعلم العلم و عمل به و علم لله دعی فی السماوات عظیما فقیل: تعلم لله و عمل لله و علم لله؛
کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۵.
این جوهر آدمی است که نباید آن را به هرجا سپرد، لوح وجود انسان است و سزاوار نیست به نوک هر قلمی داد که هر نقش را می خواهد بنگارد. بلکه باید در این راه که راه ساختن انسان و شکل دادن ساختار درونی و سیرت است دقت کرد، جستجو نمود و معیارها و ملاک ها را شناخت. از این روی به شمارش برخی از ویژگی ها و اوصاف راهنمای اخلاق می پردازیم تا معیارهای لازم را در این راستا به چنگ آوریم:
← صلاحیت تقوایی
۱. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۱، ص۳۵.
...
